آيا مي دانيد كليه ها روزي 160 ليتر مايع براي تصفيه خون به داخل خون

 ترشح مي كند؟

آيا مي دانيد نبض يك انسان عادي بين 60 تا 80 بار در دقيقه مي زند؟

آيا مي دانيد دو سوم وزن بدن را آب تشكيل مي دهد؟

روز چهارشنبه به اسم حضرت موسي بن جعفر و امام رضا و امام محمد تقي و امام علي النقي عليهم السلام است بگو در زيارت ايشان:

آيا مي دانيد تنها سوره اي كه تمامي آياتش خطاب بشر به خداوند است سوره حمد است؟

زمين كتابي است و ما هر يك كلمه اي كه در كنار هم داستان زندگي زمينيان را كامل مي كنيم.

امام جعفر صادق(ع)

اگر جوان مومني قرآن بخواند،قرآن با گوشت و خون او آميخته مي شود.

امام رضا(ع):

تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا
به ديدن يكديگر رويد تا يكديگر را دوست داشته باشيد و دست يكديگر را بفشاريد و به هم خشم نگيريد.

بحارالانوارجلد78ص347

به نام خدا

• رسول اكرم (صلّي الله عليه و آله و سلّم) فرموده اند : خدا زيباست و زيبايي را دوست دارد.

منبع : بحار الانوار ، ج79، ص 299و خصال، ج2، ص 157

• رسول اكرم (صلّي الله عليه و آله و سلّم) فرموده اند : لباس سفيد و روشن بپوشيد كه پاك تر و پاكيزه تر است.

منبع : وسائل الشيعه ، ج1، ص 280

• امام صادق (عليه السّلام) فرموده اند : خداوند زيبايي و آراستگي را دوست دارد و از نپرداختن به خود و خود را ژوليده نشان دادن بدش مي آيد.

منبع : امالي ، شيخ طوسي ، ج1، ص 257

• و نيز مي فرمايند : دو ركعت نماز كه با بوي خوش گزارده شود ، بهتر از هفتاد ركعت نماز بدون بوي خوش است.

منبع : ثواب الاعمال ، ص 362

• هنگامي  كه رسول اكرم (صلّي الله عليه و آله و سلّم) مي خواست با ديگران ملاقات كند ، به آينه نگاه مي كردند ، موهاي خود را شانه مي زدند و مرتب مي ساختند و مي فرمودند :خداي تعالي دوست دارد وقتي بنده اش به سوي دوستانش مي رود خود را آماده و آراسته كند.

منبع : وسائل الشيعه ، ج1، ص287

• امام صادق (عليه السّلام) فرموده اند : لباس نازك و بدن نما نپوشيد؛ زيرا چنين لباسي نشانه ي سستي و ضعف دين است.

منبع : بحارالانوار ، ج79، ص 299

• حضرت علي (عليه السّلام) فرموده اند : بپرهيز از اين كه خود را براي ديگران بيارايي و با انجام گناه به جنگ با خدا برخيزي.

منبع : همان ، ج71،

دعا به معني خواندن و حاجت خواستن و استمداد است و گاهي مطلق "خواندن" از آن منظور است. خداوند در آيه " وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ(بقره/ 186)"⁽¹⁾ وعده اجابت به بندگان خويش داده و با عطوفت خاصي خود را نزديك به آنان ذكر كرده كه دعاي ايشان را به استجابت برساند.

نقش تربيتي دعا:

دعا ياد خدا را در دل انسان زنده نگاه مي دارد: " وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (حشر/19)"⁽²⁾

انسان به دليل ساختار فكري و بشري خود فراموشكار است و به دليل همين خصوصيت، دچار انحرافات و خطاهاي گاه بسيار بزرگ مي شود. اگر انسان از مسير هدايت و جاده حركت اصيل خويش منحرف شود و اهدافش را گم كند، دچار سردر گمي عقيدتي و فكري مي شود.

با دعا، توكل در انسان افزايش يافته و وي با نيروي اعتماد بر قدرتي كه هميشه همراه اوست و ناظر اعمال و گفتار وي مي باشد، سعي در پيرايش تفكرات خويش و زدودن آلايش ها از اعمال و كردار نموده و در نهايت در مسير تربيتي صحيح به حركت درمي آيد.

دعا عامل تلطيف روح:

ادعيه اي كه در مكتب ما وارد شده است، سرشار از مضامين لطيف و زيباست. سخنان نغز و زيبا و سرشار از احساس در ادبيات جهان، گواهي بر اين مدعاست. متون ادعيه اسلام نيز از جهت زيبايي كلام و نيز جهات دستوري و نگارش و از نظر عمق و لطافت بي نظير است.

از ديگر مسائل داراي اهميت، ساختارشناسي دعاست، يعني واژه ها و پيوند آنها. ساختمان عبارات و آهنگ و موسيقي كلامي بايد مورد دقت قرار گيرد. اين تلطيف روح مي تواند نقش بسيار والايي از جهت تربيتي در زندگي داشته باشد. به ويژه در جهان پر تنش كنوني كه خشونت و بي رحمي و نبود عواطف انساني در حال گسترش است و زندگي مادي و صنعتي، انسان را به سوي پرتگاه نيستي انسانيت پيش مي برد و حيات معنوي را مورد تهاجم قرار مي دهد، ايجاد آرامش و روحيه اي لطيف و سرشار از معنويت و نگرشي پر لطف به جهان هستي، تاثير به سزايي در افكار انسان ها گذاشته و آرامش روحي را فراهم مي كند.

دست هايي را در امور جهان صاحب قدرت مي داند كه هيچ كس را ياراي مبارزه با آن نيست. پس هر بار ناملايمي، او را در خويش فرو نمي برد و تصوير ذهني اش، رسيدن كمك و استعانت از جانب خداوند مهربان است.

چنين فردي هراسي از آينده و اضطرابي از پيش آمدها ندارد، زيرا مي داند گرفتاري هاي عالم با قدرت چنان قادر متعالي برطرف خواهد شد و آنچه از او بخواهد، به يقين اجابت خواهد شد.

در پايان اين نوشتار به آيه اي از قرآن تمسك مي جوييم كه به نقش آرامش بخشي ايمان دلالت دارد:

الَّذِينَ آمَنُواْ وَلَمْ يَلْبِسُواْ إِيمَانَهُم بِظُلْمٍ أُوْلَـئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ (انعام/82)

آنها كه ايمان آورده اند و ايمان خود را با شرك و ستم آلوده نكرده اند، ايمني (آرامش) تنها براي آنهاست و آنها هدايت يافتگانند.

پي نوشت:

(1) چون بندگان من درباره من از تو بپرسند ، بگو كه من به آنها نزديكم و به نداي كسي كه مرا بخواند پاسخ مي دهم. پس به نداي من پاسخ دهند و به من ايمان آورند تا به راه راست هدايت يابند.(بقره/186)

(2)از آن كساني نباشيد كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز چنان كرد تا خود را فراموش كنند كه ايشان نافرمانند.(حشر/19)

بِسْمِ اللَّهِ‏الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏
اَلْحَمْدُ للَّهِ‏ِ الَّذي‏ لَمْ يُشْهِدْ اَحَداً حينَ فَطَرَ السَّمواتِ وَ الْاَرْضَ وَلاَاتَّخَذَ مُعيناً حينَ‏بَرَءَ النَّسَماتِ لَمْ يُشارَكْ فِي الْإِلهِيَّةِ وَ لَمْ يُظاهَرْ فِي الْوَحْدانِيَّةِ كَلَّتِ الْاَلْسُنُ عَنْ‏غايَةِ صِفَتِهِ وَ الْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ مَعْرِفَتِهِ وَ تَواضَعَتِ الْجَبابِرَةُ لِهَيْبَتِهِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ‏لِخَشْيَتِهِ وَ انْقادَ كُلُّ عَظيمٍ لِعَظَمَتِهِ فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوالِياً مُسْتَوْسِقاًثِقاً وَصَلَواتُهُ عَلي‏ رَسُولِهِ اَبَداً وَ سَلامُهُ دآئِماً سَرْمَداً اَللّهُمَّ اجْعَلْ اَوَّلَ يَوْمي‏ هذاصَلاحاً وَ اَوْسَطَهُ فَلاحاً وَ آخِرَهُ نَجاحاً وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمٍ اوَّلُهُ فَزَعٌ وَ اَوسَطُهُ‏جَزَعٌ وَ آخِرُهُ وَجَعٌ اَللّهُمَّ اِنّي‏ اَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وَ كُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وَ كُلِ‏عَهْدٍ عاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ اَفِ بِهِ وَ اَسْئَلُكَ في‏ مَظالِمِ عِبادِكَ عِنْدي‏ فَاَيَّما عَبْدٍ مِنْ‏عَبيدِكَ اَوْ اَمَةٍ مِنْ اِمآئِكَ كانَتْ لَهُ قِبَلي‏ مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُها اِيَّاهُ في‏ نَفْسِهِ اَوْ في‏عِرْضِهِ اَوْ في‏ مالِهِ اَوْ في‏ اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ اَوْ غيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِها اَوْ تَحامُلٌ عَلَيْهِ بِمَيْلٍ اَوْهَويً اَوْ اَنَفَةٍ اَوْ حَمِيَّةٍ اَوْ رِيآءٍ اَوْ عَصَبِيَّةٍ غآئِباً كانَ اَوْ شاهِداً وَ حَيّاً كانَ اَوْ مَيِّتاًفَقَصُرَتْ يَدي‏ وَضاقَ وُسْعي‏ عَنْ رَدِّها اِلَيْهِ وَ الْتَحَلُّلِ مِنْهُ فَاَسْئَلُكَ يا مَنْ يَمْلِكُ‏الْحاجاتِ وَهِيَ مُسْتَجيبَةٌ لِمَشِيَّتِهِ وَ مُسْرِعَةٌ اِلي‏ اِرادَتِهِ اَنْ تُصَلِيَّ عَلي‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُرْضِيَهُ عَنّي‏ بِما شِئْتَ وَ تَهَبَ لي‏ مِنْ عِنْدِكَ رَحْمَةً اِنَّهُ لا تَنْقُصُكَ الْمَغْفِرَةُ وَ لا تَضُرُّكَ الْمَوْهِبَةُ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ اَللّهُمَّ اَوْلِني‏ في‏ كُلِّ يَوْمِ اثْنَيْنِ‏نِعْمَتَيْنِ مِنْكَ ثِنْتَيْنِ سَعادَةً في‏ اَوَّلِهِ بِطاعَتِكَ وَ نِعْمَةً في‏ اخِرِهِ بِمَغْفِرَتِكَ يا مَنْ هُوَالْإِلهُ وَ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِواهُ!
سپاس از آنِ خدايي است كه احدي را گواه نياورد، هنگامي كه‏آسمان‏ها و زمين را بنياد كرد، و كمكي نگرفت، هنگامي كه مخلوقات‏و دَم‏زنان را آفريد، و هرگز در آفرينش و الهيّت، شريكي نگرفت، وكمك و پشتيباني در يگانگي نخواهد. زبان‏ها از غايت ستودنش، لال‏است و خِرَدها از ژرفِ معرفتش. و گردن كشان از هيبت و شكوهش‏فروتن شوند، و چهره‏ها از ترس او به زير، و هر بزرگي از عظمت او درمهار و مطيع. پس از آنِ توست سپاسي پياپي و رشته‏دار و دنباله‏داراستوار و پايدار، و رحمت‏هاي او بر فرستاده‏اش جاويد، و درودش تا هميشه و سرمد. بار خدايا! آغاز اين روزِ مرا صلاح و سعادت، وميانه‏اش را رستگاري و پايانش را كاميابي قرار ده؛ و پناه مي‏برم به تو ازروزي كه آغازش شيون و ميانه‏اش بي‏تابي و پايانش دردناكي باشد. بارخدايا! من آمرزش تو را خواهانم، از هر نذري كه كردم، و از هروعده‏اي كه دادم، و از هر عهد و پيماني كه بستم و گسستم و به آن وفانكردم؛ و از تو خواهانم اداي مظلمه‏هاي بندگانت را كه در عهده دارم،هر كدام از بندگانت يا كنيزانت كه حقّي در عهده‏ام دارند و بر آنها ستم‏كرده‏ام، در جان او يا آبرو يا مال يا عيال و فرزند يا پشت سر او بدگفته‏ام يا باري بر او نهاده‏ام از خواهش يا هوا و هوس يا سر بزرگي يارشك يا خودنمايي يا تعصّب، حضور دارد يا غايب است، و زنده‏است يا مرده، اكنون دستم نمي‏رسد و نمي‏توانم به او پرداخت كنم واز او حلاليّت جويم. از تو خواستارم، اي آن كه حوايج را داري و آنهااجابت‏پذير خواست تو هستند، و شتابان براي اراده تو، كه رحمت‏فرستي بر محمد و خاندانش، و او را از من راضي كني، به هر چه‏خواهي، و برايم از نزد خود، رحمت ببخشي؛ زيرا آمرزش از تونكاهد، و بخشش، تو را زيان نرساند، اي مهربان‏ترين مهربانان! بارخدايا! به من ببخش هر روز دوشنبه، دو نعمت از خود، جفت. درآغازش خوش بختي و فرمانبرداري خودت، و پايانش نعمت آمرزش‏تو باشد، اي كسي كه اوست معبود، و آمرزنده گناه، جز او مفقود!

تو را به مناسبتهاي عزيز اين ماه گرامي قسم مي‌دهيم؛

اين ماه را بر تمام شيعيان جهان، مبارك و پر خير و بركت قرار بده،

و در ظهور ارباب و مولاي ما؛ امام زمان(عج) تعجيل بفرما،

و به ما توفيق بهره بردن از فضايل اين ماه عنايت فرما،

و تمام مريضها را به حرمت اين ماه شفا بده،

و مشكلات و گرفتاري تمام شيعيان را برطرف بفرما.

آمين ربّ العالمين.

امام علي(ع):

"فرصت ها مانند پاره هاي ابر در گذرند،پس فرصت هاي نيك را غنيمت شماريد."

ما را به يك كلاف نخ آقا قبول كن

يـا ايّهـا العــزيز! أبانـا! قــبول كن

آهي در اين بساط به غير از اميد نيست

يـا نـااميدمــان ننـمـا يـا، قـبـول كن

از يـاد بـرده ايم شمـا را پـدر! ولي

اين كودك فراري خود را قبول كن

رسم كريم نيست كه گلچين كند، كريم!

مـا را سَـوا نكـرده و يك جـا قـبول كن

گر بي نوا و پست و حقيريم و رو سياه

اما به جــان حضرت زهـرا قبـول كن

گندم كه نه، مقام شما بود لاجَرَم

رمز هبوط آدم و حوّا، قـبول كن

                                                                                                 مجيد لشكري

امام رضا عليه‏السلام خواهران فراواني داشت، ولي در ميان همه آنها، حضرت معصومه عليهاالسلام با ابعادي متفاوت، سفري را در پيش مي‏گيرد كه همان ويژگي سفر حضرت زينب عليهاالسلام را دربردارد. در آن مرحله از تاريخ، حضرت معصومه عليهاالسلام همان رسالتي را به عهده داشت كه حضرت زينب عليهاالسلام بعد از ماجراي خونين كربلا عهده دار آن شده بود؛ زيرا در آن روزگار، ظلم و خفقان دستگاه بني عباس در همه جا سايه افكنده بود و حضرت معصومه عليهاالسلام و برادرش احمدبن موسي عليه‏السلام و چند تن ديگر، تنها شخصيت هايي بودند كه از توطئه بني عباس آگاهي داشتند و عواقب آن را پيش بيني مي‏كردند. بدين جهت، حضرت معصومه عليهاالسلام براي افشاي چينين خيانتي عازم شهرهاي ايران شد و به افشاگري بر ضد آنان پرداخت.

قال الامام علىّ بن موسى الرّضا صلوات اللّه و سلامه عليه :

1 مَنْ زارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِعليه السلام بِشَطِّ الْفُراتِ، كانَ كَمَنْ زارَاللّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ.
ترجمه :
فرمود: هر مؤ منى كه قبر امام حسين عليه السلام را كنار شطّ فرات در كربلاء زيارت كند همانند كسى است كه خداوند متعال را بر فراز عرش زيارت كرده باشد.

2 كَتَبَ عليه السلام : اءبْلِغْ شيعَتى : إ نَّ زِيارَتى تَعْدِلُ عِنْدَاللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اءلْفَ حَجَّةٍ، فَقُلْتُ لاِ بى جَعْفَرٍ عليه السلام : اءلْفُ حَجَّةٍ؟!
قالَ: إ ى وَاللّهُ، وَ اءلْفُ اءلْفِ حَجَّةٍ، لِمَنْ زارَهُ عارِفا بِحَقِّهِ.
ترجمه :
به يكى از دوستانش نوشت : به ديگر دوستان و علاقمندان ما بگو: ثواب زيارت قبر من معادل است با يك هزار حجّ.
راوى گويد: به امام جواد عليه السلام عرض كردم : هزار حجّ براى ثواب زيارت پدرت مى باشد؟!
فرمود: بلى ، هر كه پدرم را با معرفت در حقّش زيارت نمايد، هزار هزار يعنى يك ميليون حجّ ثواب زيارتش مى باشد.

3 قالَ عليه السلام : اءوَّلُ ما يُحاسَبُ الْعَبْدُ عَلَيْهِ، الصَّلاةُ، فَإ نْ صَحَّتْ لَهُ الصَّلاةُ صَحَّ ماسِواها، وَ إ نْ رُدَّتْ رُدَّ ماسِواها.
ترجمه :
فرمود: اوّلين عملى كه از انسان مورد محاسبه و بررسى قرار مى گيرد نماز است ، چنانچه صحيح و مقبول واقع شود، بقيه اعمال و عبادات نيز قبول مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.

4 قالَ عليه السلام : لِلصَّلاةِ اءرْبَعَةُ آلاف بابٍ.
ترجمه :
فرمود: نماز داراى چهار هزار جزء و شرط مى باشد.

درخواست حاجت ها از خداوند

پروردگارا ، اى منتهاى درخواست حاجت ها
و اى آنكه رسيدن به خواسته‏ ها در پيشگاه اوست.
و اى آنكه نعمتهاى خويش را با قيمت نمى‏ فروشد.
و اى آنكه داده ‏هاى خويش را با منت گزاردن تيره نمى ‏كند.
و اى آنكه مى توان با او بى نياز شد ولى هرگز نمى ‏توان از او بى نياز شد.
و اى آنكه به او رو مى ‏آورند و از او روگردان نمى ‏شوند.
و اى آنكه گنجينه ‏هاى او را در خواستها نابود نمى ‏كند.
و اى آنكه ، اسباب و وسايل حكمت او را تغيير نمى ‏دهد.
و اى آنكه خواسته‏ هاى نيازمندان از او قطع نمى ‏شود.
و اى آنكه دعاى دعا كنندگان او را به زحمت نمى ‏اندازد.

خود را به بى نيازى از آفريدگانت ستوده ‏اى و راستى سزاوار بى نيازى از آنها هستى. آفريدگان را به فقر و تنگدستى نسبت داده ‏اى و راستى آنها نيز شايسته احتياج بسوى تواند.

پس ، كسى كه از درگاه تو بخواهد روزنه نياز خود را ببندد و به وسيله تو بخواهد فقر را از خود بر طرف كند ، محققا خواسته خود را از جايگاه حقيقى ‏اش طلب كرده است و از راه صحيح به خواسته اش رسيده است.

و كسى كه حاجت خود را به يكى از آفريدگانت عرضه كند يا او را سبب بر آمدن حاجت خود قرار دهد نه تو را بلكه به يقين ، خود را محروم ساخته و مستحق از دست دادن احسان در پيشگاه تو گرديده است.

خدايا من به درگاه تو حاجتى دارم كه توانم به آن نمى ‏رسد و در برابر آن بيچاره شده ‏ام و نفس من چنين وانمود مى ‏كند كه حاجتم را پيش كسى ببرم كه او خود حاجت هايش را نزد تو مى ‏آورد و در خواسته‏ هايش از تو بى نياز نيست. و آنچه نفس وانمود مى ‏كند لغزشى است از لغزش هاى خطاكاران و گناهى است از معصيت هاى گناهكاران.

سپس به خاطر آنكه مرا آگاه كردى از غفلت و فراموشى خويش ، آگاه شدم و به واسطه توفيق تو از لغزشم بر خاستم و با راهنمايى تو از گناهم بر گشتم‏ و چنين گفتم :
پاك و منزه است پروردگار من، چگونه نيازمندى از نيازمندى در خواست مى ‏كند و كجا فقير و تنگدستى به فقيرى بسان خود رو مى ‏آورد؟

پس اى پروردگار من، من از روى رغبت آهنگ تو نموده ‏ام و با اعتماد به تو اميد بر تو بسته ‏ام‏ و دانسته ‏ام كه حتما بيشترين چيزى را كه از تو بخواهم در برابر دارائى و توان تو ، اندك است و بزرگترين چيزى را كه از تو طلب كنم در برابر گستره فيض و رحمت تو كوچك است و البته ، جود و بخشش تو از درخواست كسى كم نمى ‏آورد و دست تو در بخشش ها از هر دستى برتر است.

خدايا پس بر محمد و آل او درود فرست و با من به احسان و تفضلت رفتار كن و با من با عدالت و دادگريت به استحقاق رفتار مكن. چه اينكه من اول رو آورنده ‏اى نيستم كه به سوى تو رو آورده و با آنكه سزاوار منع است به او بخشش كرده ‏اى و اول سائلى نيستم كه از تو درخواست كرده و با آنكه سزاوار محروميت بوده است به او احسان كرده ‏اى.

خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و اجابت كننده دعايم باش و به ندايم نزديك و به تضرع و زاريم مهربان و به صدايم شنوا باش. و اميدم را از خودت قطع نكن و دعايم را از درگاهت بر مگردان ، و در اين خواسته و غير آن ، گرايشم را به غير خودت متوجه نكن.

و مرا با برآوردن خواسته ‏ام و روا كردن حاجتم و رسيدن به خواسته ‏ام پيش از آنكه از اين سراى فانى بروم با آسان كردن دشوارى برايم و خوبى تقدير تو در همه امور برايم، يارى و كفايت فرما.

و بر محمد و آل او درود فرست ، درود هميشگى كه رو به فزونى است و جاودانگيش پايان نپذيرد و فرجام اش آخر نداشته باشد و آن را ياور من قرار داده و براى بر آمدن حاجتم وسيله بگردان. زيرا ، تو داراى رحمت گسترده و بخشش بسيارى.
و از جمله حاجت من اى پروردگار من چنين و چنان است. [حاجت خود را ذكر مى‏ كنى آنگاه به سجده مى‏ روى و در سجده چنين مى ‏گويى:]
فضل و بخشش تو مرا مأنوس كرده است و احسان تو مرا راهنمايى كرده، پس از تو مى ‏خواهم به بحق خودت و به حق محمد و آل او ، (درودهاى تو بر ايشان باد) كه مرا نوميد [و دست خالى‏] بر نگردانى.

مأمون به حضور آن امام معصوم شرفياب شده، و با زيركى و نيرنگ خاصّى عرضه داشت: اى فرزند پيامبر من از فضيلت و علم و عبادت شما آگاه شده ام، و شما را براى خلافت از خودم شايسته تر مى بينم، پس اجازه بدهيد خودم را از مقام خلافت خلع كرد، و آن را به شما واگذارم، و قبل از همه اوّل خودم با شما بيعت كنم.

مأمون بر حسب ظاهر از خلافت كناره مى گرفت، ولى چنين نبود كه كاملا معزول بشود، بلكه او قصد داشت كه خودش در كنار امام نيز به امور مختلف رسيدگى كند، بلكه به عبارت واضح تر، او مى خواست كه امام رضا عليه السلام تنها يك رهبر تشريفاتى باشد، و خودش زمام همه چيز را در دست بگيرد، تا هرگونه اقدامى كه انجام بدهد، به ظاهر زير پوشش رهبرى امام، اما در واقع در جهت حفظ منافع مأمون و اطرافيانش قرار بگيرد.

حضرت على بن موسى عليهماالسلام كه از اهداف شوم مأمون عباسى آگاه بودند، پاسخى به وى دادند، كه در اثر آن، مأمون محكوم شده و بناى بر اين گذاشت كه امام را تحت فشار قرار بدهد.  پاسخ امام به مأمون چنين بود:

اگر خلافت حق تو بوده و خداوند اين مقام را براى تو قرار داده است، حق ندارى آن را به ديگرى بسپارى، و پيراهنى را كه خداوند بر قامت تو پوشانيده از خودت خلع كنى، و اما اگر مقام خلافت از آن تو نبوده، در اينصورت حق ندارى چيزى را كه مربوط به تو نيست براى من قرارش بدهى.

امام رضا عليه السلام در شهر نيشابور در طول اقامت چندروزه خود ، چند مۆسسه دينى و اجتماعى ساختند، مثل مسجد، حمام، قنات و غيره ، تا به پيروانشان بياموزند كه بايد از فرصت حداكثر استفاده را كرد، حتى اگر انسان در جائى اقامت موقت داشته باشد، زيرا بناى مۆسسات دينى و مذهبى از عوامل مهم پيشرفت جامعه اسلامى در تمام زمينه هاست.

اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِى الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِى الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ

 سوره حديد – آيه 20

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، از صبر و نماز كمك بگيريد

كه خداوند با صابران است

سوره : البقرة    آيه 153

حديث قدسي :

• [خداوند متعال به حضرت داود (ع) وحي فرمود : اي داود!] دانشمند (معلم موفق) به اين صفات نيازمند است : عقل٬ ملايمت و مدارا دلسوزي و خلوص نيت٬ بردباري و شكيبايي٬ بخشندگي و قناعت. و دانشجو به اين صفات : رغبت به تحصيل٬ اراده٬ فرصت و آسودگي خاطر٬ انجام فرائض مذهبي٬ خداترسي٬ حافظه٬ پايداري و دور انديشي.

منبع : البحار 2/

قال رَسولُ الله( صلّي الله عليه و اله و سلّم ):

• برترين شما،نيكوترين شما از نظر اخلاق است؛ آنان كه خود را آماده خدمت كرده و همنشين نوازند؛ با مردم انس مي گيرند و مردم با آنان انس مي گيرند.

منبع : اصول كافي،ج٢/ص١٠٢، حديث١۶.

---------------------------------------------------------------------------------------

قال رَسولُ الله( صلّي الله عليه و اله و سلّم ):

• آفرين بر مردمي كه جهاد كوچكتر را به پايان بردند وجهاد اكبر بر عهده ي آنان باقي مانده است. پرسيدند :« اي رسول خدا ! جهاد اكبر كدام است؟» فرمود:«جهاد با نفس.»

منبع : بحارالانوار،ج۶٧/ص۶۵،حديث ٧

قالَ امام مهدي ( عليه السّلام ) :

• خدايا٬ مرا از چشمان دشمنانم پنهان بدار٬ و من و دوستانم را گرد هم آر٬ و آنچه را به من وعده داده اي تحقق بخش٬ و در زمان غيبتم تا آنگاه كه اذن ظهورم دهي نگهدارم باش٬ و آنچه از فرايض و سُنَّتهايت كه از ميان رفته است٬ به دست من احيا گردان٬ و ظهور من را تعجيل فرما.

منبع : البحار 94/378

------------------------------------------------------------------------------------------------------

قالَ امام مهدي ( عليه السّلام ) :

• در دخت پيامبر خدا (ص) براي من سرمشقي نيكوست٬ و زودا كه نادان را پستي عملش به نابودي كشاند٬ و كافر بداند كه فرجام نيك از آنِ كيست٬ خداوند به لطف خويش٬ ما و شما را از تمامي مهلكه ها و بديها و گزند ها و بيماريها نگه دارد كه اختيار اين همه در دست اوست و بر انجام آنچه خواهد تواناست٬ و او حامي و نگهدار شماست.

منبع : البحار 53/180

قالَ امام رضا ( عليه السّلام ):

• نهان دارنده ي نيك هفتاد برابر حسنه دارد.فاش سازنده ي كار بد خوار گردد٬نهان دارنده ي كار بد آمرزيده گردد.

منبع : وسائل الشيعه

---------------------------------------------------------------------------------------

قالَ امام رضا ( عليه السّلام ):

• كسي كه صله رحم مي كند و از عمرش سه سال باقي مانده خداوند سي سال مي گرداند٬ خداوند آنچه خواهدانجام مي دهد.

منبع : اصول كافي(ج٢ص١۵٠)

قالَ امام حسن ( عليه السّلام ):

• هر قومي كه مشورت كند هميشه هدايت شود به رشد واصلاح خود.

منبع: تحت العقول

---------------------------------------------------------------------------------------

قالَ امام حسن ( عليه السّلام ):

• مهياي سفر آخرت شو و توشه آن سفر را پيش از رسيدن اجل تحصيل نما.

منبع : منتهي الآمال

قال الامام الرّضا عليه السّلام :مَنْ كانَ يَوْمُ عاشورا يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ يَوْمَ القيامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ.

هر كس كه عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روزشادى و سرور قرار مى دهد.

 بحارالانوار، ج 44، ص 284

ضامن آهو!
در بند هواييم، يا ضامن آهو!
در فتنه رهاييم، يا ضامن آهو!
بي تاب و شكيبيم، تنها و غريبيم
بي سقف و سراييم، يا ضامن آهو!
عرياني پاييز، خاموشي پرهيز
بي برگ و نواييم، يا ضامن آهو!
سرگشته‌تر از عمر، برگشته‌تر از بخت
جوياي وفاييم، يا ضامن آهو!
آلوده‌ي بدنام، فرسوده‌ي ايام
با خود به جفاييم، يا ضامن آهو!
آلوده مبادا، فرسوده مبادا
اين گونه كه ماييم، يا ضامن آهو!
پوچيم و كم از هيچ، هيچيم و كم از پوچ
جز نام نشاييم، يا ضامن آهو!
ننگيني ناميم، سنگيني ننگيم
در رنج و عناييم، يا ضامن آهو!
بي رد و نشانيم، از ديده نهانيم
امواج صداييم، يا ضامن آهو!
صيد شب و روزيم، پابند هنوزيم
در چنگ فناييم، يا ضامن آهو!
چندي است به تشويش، با چيستي خويش
در چون و چراييم، يا ضامن آهو!
با دامني اندوه، خاموش‌تر از كوه
فرياد رساييم، يا ضامن آهو!
مجبور مخيّر، ابداع مكرر
تقدير قضاييم، يا ضامن آهو!
افتاده به عصيان، تن داده به كفران
آلوده‌رداييم، يا ضامن آهو!
حيران شده‌ي رنج، طوفان‌زده‌‌ي درد
درياي بكاييم، يا ضامن آهو!
تو گنج نهاني، ما رنج عناييم
بنگر به كجاييم، يا ضامن آهو!
با رنج پياپي، در معركه‌ي ري
بي قدر و بهاييم، يا ضامن آهو!
نه طالع مسعود، نه بانگ خوش عود
زنداني ناييم، يا ضامن آهو!
در غربت يمگان، در محبس شروان
زنجير به پاييم، يا ضامن آهو!
رانده ز نيستان، مانده ز ميستان
تا از تو جداييم، يا ضامن آهو!
سوداي ضرر ما، كالاي هدر ما
اوقات هباييم، يا ضامن آهو!
دل‌خسته و رسته، از هر چه گسسته
خواهان شماييم، يا ضامن آهو!
روزي بطلب تا، يك شب به تمنا
نزد تو بياييم، يا ضامن آهو!
در صحن و سرايت، ايوان طلايت
بالي بگشاييم، يا ضامن آهو!
با ما كرم تو، ما در حرم تو
ايمن ز بلاييم، يا ضامن آهو!
چشم از تو نگيريم، جز تو نپذيريم
اصرار گداييم، يا ضامن آهو!
در حسرت كويت، با حيرت رويت
آيينه‌لقاييم، يا ضامن آهو!
مشتاق زيارت، تا جبهه‌ي طاعت
بر خاك تو ساييم، يا ضامن آهو!
گو هر چه نبايد، گو هر چه ببايد
در كوي رضاييم، يا ضامن آهو!
آيا بپذيري، ما را بپذيري؟
در خوف و رجاييم، يا ضامن آهو!
مِهر است و اگر قهر، شهد است و اگر زهر
تسليم شماييم، يا ضامن آهو!
فريادرسي تو، عيسي‌نفسي تو
محتاج شفاييم، يا ضامن آهو!
هر چند گنه‌كار، هر قدر سيه‌كار
بي رنگ و رياييم، يا ضامن آهو!
ما بنده‌ي درگاه، در پيش تو، اما
در عشق خداييم، يا ضامن آهو!
در رنج و تباهي، وقتي تو بخواهي
آزاد و رهاييم، يا ضامن آهو!
اي چشمه‌ي خورشيد، مهر تو درخشيد
در عين بقاييم، يا ضامن آهو!
ما همسفر شوق، فريادگرشوق
آواي دراييم، يا ضامن آهو!
همخانه‌ي شبگير، همسايه تأثير
پرواز دعاييم، يا ضامن آهو!
همراز به خورشيد، دمساز به ناهيد
در شور و نواييم، يا ضامن آهو!
هم‌صحبت صبحيم، هم‌سوي نسيميم
هم‌دوش صباييم، يا ضامن آهو!
ما خاك ره تو، در بارگه تو
گوياي ثناييم، يا ضامن آهو!
سوگند الستيم، پيمان نشكستيم
در عهد «بلي»ييم، يا ضامن آهو!
يار ضعفا تو، خود ضامن ما تو
ما اهل خطاييم، يا ضامن آهو!
هم مسكنت ما، هر مرحمت تو
مسكين غناييم، يا ضامن آهو!
از فقر سروديم، يا فخر نموديم
فخر فقراييم، يا ضامن آهو!
نه نقل فلاطون، نه عقل ارسطو
جوياي هداييم، يا ضامن آهو!
هنگامه‌ي وهم آن، كجراهه‌ي فهم اين
ما اهل ولاييم، يا ضامن آهو!
از گوهر پاكيم، از كوثر صافيم
فرزند نياييم، يا ضامن آهو!
چاووش شب رزم، سرجوش تب رزم
شوق شهداييم ، يا ضامن آهو!
ايمان به تو داريم، يونان بگذاريم
تشريك‌زداييم، يا ضامن آهو!
منشور نشابور، سرسلسله‌ي نور
با حكمت و راييم، يا ضامن آهو!
تو راه مجسّم، گر راه به عالم
جز تو بنماييم، يا ضامن آهو!
تا صور قيامت، با شور ندامت
شايان جزاييم، يا ضامن آهو!
همراهي استاد آگاهي‌مان داد
كز تو بسراييم، يا ضامن آهو!
اين بخت سهيل است، كش سوي تو ميل است
در نور و ضياييم، يا ضامن آهو!
زين نظم بدايع، وين اختر طالع
اقبال‌هماييم، يا ضامن آهو!

سهيل محمودي