روز چهارشنبه به اسم حضرت موسي بن جعفر و امام رضا و امام محمد تقي و امام علي النقي عليهم السلام است بگو در زيارت ايشان:

بِسْمِ اللَّهِ‏الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏
اَلْحَمْدُ للَّهِ‏ِ الَّذي‏ لَمْ يُشْهِدْ اَحَداً حينَ فَطَرَ السَّمواتِ وَ الْاَرْضَ وَلاَاتَّخَذَ مُعيناً حينَ‏بَرَءَ النَّسَماتِ لَمْ يُشارَكْ فِي الْإِلهِيَّةِ وَ لَمْ يُظاهَرْ فِي الْوَحْدانِيَّةِ كَلَّتِ الْاَلْسُنُ عَنْ‏غايَةِ صِفَتِهِ وَ الْعُقُولُ عَنْ كُنْهِ مَعْرِفَتِهِ وَ تَواضَعَتِ الْجَبابِرَةُ لِهَيْبَتِهِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ‏لِخَشْيَتِهِ وَ انْقادَ كُلُّ عَظيمٍ لِعَظَمَتِهِ فَلَكَ الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوالِياً مُسْتَوْسِقاًثِقاً وَصَلَواتُهُ عَلي‏ رَسُولِهِ اَبَداً وَ سَلامُهُ دآئِماً سَرْمَداً اَللّهُمَّ اجْعَلْ اَوَّلَ يَوْمي‏ هذاصَلاحاً وَ اَوْسَطَهُ فَلاحاً وَ آخِرَهُ نَجاحاً وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ يَوْمٍ اوَّلُهُ فَزَعٌ وَ اَوسَطُهُ‏جَزَعٌ وَ آخِرُهُ وَجَعٌ اَللّهُمَّ اِنّي‏ اَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وَ كُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وَ كُلِ‏عَهْدٍ عاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ اَفِ بِهِ وَ اَسْئَلُكَ في‏ مَظالِمِ عِبادِكَ عِنْدي‏ فَاَيَّما عَبْدٍ مِنْ‏عَبيدِكَ اَوْ اَمَةٍ مِنْ اِمآئِكَ كانَتْ لَهُ قِبَلي‏ مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُها اِيَّاهُ في‏ نَفْسِهِ اَوْ في‏عِرْضِهِ اَوْ في‏ مالِهِ اَوْ في‏ اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ اَوْ غيبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِها اَوْ تَحامُلٌ عَلَيْهِ بِمَيْلٍ اَوْهَويً اَوْ اَنَفَةٍ اَوْ حَمِيَّةٍ اَوْ رِيآءٍ اَوْ عَصَبِيَّةٍ غآئِباً كانَ اَوْ شاهِداً وَ حَيّاً كانَ اَوْ مَيِّتاًفَقَصُرَتْ يَدي‏ وَضاقَ وُسْعي‏ عَنْ رَدِّها اِلَيْهِ وَ الْتَحَلُّلِ مِنْهُ فَاَسْئَلُكَ يا مَنْ يَمْلِكُ‏الْحاجاتِ وَهِيَ مُسْتَجيبَةٌ لِمَشِيَّتِهِ وَ مُسْرِعَةٌ اِلي‏ اِرادَتِهِ اَنْ تُصَلِيَّ عَلي‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُرْضِيَهُ عَنّي‏ بِما شِئْتَ وَ تَهَبَ لي‏ مِنْ عِنْدِكَ رَحْمَةً اِنَّهُ لا تَنْقُصُكَ الْمَغْفِرَةُ وَ لا تَضُرُّكَ الْمَوْهِبَةُ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ اَللّهُمَّ اَوْلِني‏ في‏ كُلِّ يَوْمِ اثْنَيْنِ‏نِعْمَتَيْنِ مِنْكَ ثِنْتَيْنِ سَعادَةً في‏ اَوَّلِهِ بِطاعَتِكَ وَ نِعْمَةً في‏ اخِرِهِ بِمَغْفِرَتِكَ يا مَنْ هُوَالْإِلهُ وَ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِواهُ!
سپاس از آنِ خدايي است كه احدي را گواه نياورد، هنگامي كه‏آسمان‏ها و زمين را بنياد كرد، و كمكي نگرفت، هنگامي كه مخلوقات‏و دَم‏زنان را آفريد، و هرگز در آفرينش و الهيّت، شريكي نگرفت، وكمك و پشتيباني در يگانگي نخواهد. زبان‏ها از غايت ستودنش، لال‏است و خِرَدها از ژرفِ معرفتش. و گردن كشان از هيبت و شكوهش‏فروتن شوند، و چهره‏ها از ترس او به زير، و هر بزرگي از عظمت او درمهار و مطيع. پس از آنِ توست سپاسي پياپي و رشته‏دار و دنباله‏داراستوار و پايدار، و رحمت‏هاي او بر فرستاده‏اش جاويد، و درودش تا هميشه و سرمد. بار خدايا! آغاز اين روزِ مرا صلاح و سعادت، وميانه‏اش را رستگاري و پايانش را كاميابي قرار ده؛ و پناه مي‏برم به تو ازروزي كه آغازش شيون و ميانه‏اش بي‏تابي و پايانش دردناكي باشد. بارخدايا! من آمرزش تو را خواهانم، از هر نذري كه كردم، و از هروعده‏اي كه دادم، و از هر عهد و پيماني كه بستم و گسستم و به آن وفانكردم؛ و از تو خواهانم اداي مظلمه‏هاي بندگانت را كه در عهده دارم،هر كدام از بندگانت يا كنيزانت كه حقّي در عهده‏ام دارند و بر آنها ستم‏كرده‏ام، در جان او يا آبرو يا مال يا عيال و فرزند يا پشت سر او بدگفته‏ام يا باري بر او نهاده‏ام از خواهش يا هوا و هوس يا سر بزرگي يارشك يا خودنمايي يا تعصّب، حضور دارد يا غايب است، و زنده‏است يا مرده، اكنون دستم نمي‏رسد و نمي‏توانم به او پرداخت كنم واز او حلاليّت جويم. از تو خواستارم، اي آن كه حوايج را داري و آنهااجابت‏پذير خواست تو هستند، و شتابان براي اراده تو، كه رحمت‏فرستي بر محمد و خاندانش، و او را از من راضي كني، به هر چه‏خواهي، و برايم از نزد خود، رحمت ببخشي؛ زيرا آمرزش از تونكاهد، و بخشش، تو را زيان نرساند، اي مهربان‏ترين مهربانان! بارخدايا! به من ببخش هر روز دوشنبه، دو نعمت از خود، جفت. درآغازش خوش بختي و فرمانبرداري خودت، و پايانش نعمت آمرزش‏تو باشد، اي كسي كه اوست معبود، و آمرزنده گناه، جز او مفقود!