چون امام حسن (ع) متولد شد، حضرت فاطمه زهرا به، پدرش علي (ع) عرض كرد: نامي براي او بگذار؛ علي (ع) فرمود: من در نام گذاري بر اين كودك بر رسول خدا (ص) پيشي نمي گيرم. چون رسول خدا (ص) آمدند،، و آن كودك را در پارچه زردي پيچيده ، به نزد آن حضرت بردند. حضرت فرمود: مگر من به شما نگفته بودم كه او را در پارچه زرد نپيچيد؟ سپس آن پارچه را به كنار زد و پارچه سفيدي گرفته و كودك را در آن پيچيد، آنگاه رو به علي (ع) كرده فرموده : آيا او را نامگذاري كرده اي؟ 

عرض كرد: من در نامگذاري وي به شما پيشي نمي گرفتم! رسول خدا (ص) فرمود : من هم در نامگذاري وي بر خدا سبقت نمي جويم !

در اين وقت خداي تبارك و تعالي به جبرئيل وحي فرمود كه براي محمد پسري متولد شده ، به نزد وي برو سلامش برسان و تبريك و تهنيت گوي وبه وي بگو : براستي كه علي نزد تو به منزله هارون است نزد موسي ، پس او را به نام پسرها هارون نام بگذار!

جبرئيل از آسمان فرود آمد و از سوي خداي تعالي به حضرت رسول اكرم (ص) تهنيت گفت و سپس اظهار داشت: خداي تبارك و تعالي تو را مامور كرده كه او را به نام پسر هارون نام گذاري. رسول خدا (ص) پرسيد: نام پسر هارون چيست؟ عرض كرد: « شَبَر» فرمو: زبان من عربي است؟  عرض كرد: نامش را « حَسَن» بگذار ، و رسول خدا(ص) او حَسَن ناميد.

طبرى در كتاب ذخائر العقبى روايت كرده، اين گونه است كه عمران بن سليمان گفته:

«الحسن و الحسين اسمان من اسماء اهل الجنة، ما سميت‏بهما فى الجاهلية‏»

(حسن و حسين دو نام از نامهاى اهل بهشت است كه در زمان جاهليت ‏سابقه نداشته است.)