نوروز، قصه آمدن يك سال نو و غصه رفتن يك سال كهنه را خبر مي دهد؛ سالي با همه خوبي ها و بدي ها و تلخي ها و شيريني هايي كه مي آيد و مي گذرد. آدمي در گذر اين رخدادها تجربه هاي گوناگوني را پشت سر مي نهد؛ گاه پله هاي اوج را مي پيمايد و گاه در گرداب گرفتاري مي افتد. اين اتفاق ها هيچ گاه و براي هيچ كس ثابت و پايدار نيست، پس نمي تواند ملاك قضاوت يا افسوس و سرخوشي عميق ما باشد. اين را تجربه تاريخ مي گويد. تنها سرمايه اي كه پيوسته و در هر حال امكان فزوني پيش رو دارد، عنصر انديشه است. در اين راه، هر نوروز فرصتي است براي تعالي و هر بهار محفلي براي تفكر؛ براي آنكه در مجال پيش رو، از تجربه هاي خاكستر شده و خاكستر تجربه ها بهره بگيريم و از پرتو انوار انسان ساز اهل بيت، چراغي فراروي انديشه مان روشن كنيم...