مرا  به ياد مي آوري ؟ من همانم كه بادها را مي فرستم تا ابرها را  در  آسمان پهن كنندو ابرها را پاره پاره  به هم فشرده مي كنم تا  قطره اي باران از  خلال آن ها بيرون آيد و به خواست من  به تو اصابت كند تا  تو فقط  لبخند بزني، و اين در حالي بود كه پيش از فرو افتادن آن قطره باران، نااميدي تو را پوشانده بود.

  (روم 48)